رانندگی با احتیاط در جاده ی هسته ای!

حل و فصل مناقشه هسته ای میان جمهوری اسلامی ایران و کشورهای غربی یکی از دستاوردهای مهمی است که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت. اما تصور اینکه با امضای آن، تمام مشکلات اقتصادی و اجتماعی ما به سرعت حل خواهد شد تصور غلطی است. اجرای برجام مانند ترمیم و بازسازی پل های ویران شده است. پل هایی که حالا باید با احتیاط از روی آن عبور کنیم و نگذاریم دوباره ویران شود.

خود برجام که به تنهایی نمی تواند موجب شکوفایی و رونق اقتصادی شود باید آنرا وسیله ای برای رسیدن به شکوفایی اقتصادی قرار دهیم. اما ممکن است برخی ها بپرسند “برجام” چیست؟ در پاسخ به این پرسش باید بگوییم که برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، توافقی بین المللی بر سر برنامه هسته ای ایران است که در تاریخ 14 ژوئیه 2015 میان ایران و کشورهای گروه 1+5 (آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلیس و آلمان) در شهر وین صورت گرفت. برخی از منتقدان برجام، امضای این توافقنامه را به ضرر برنامه هسته ای کشور دانسته و آنرا ترمزی برای پیشرفت هسته ای بر می شمارند. اما برخی دیگر آنرا موفقیتی تاریخی می دانند چرا که باعث شد ایران هسته ای به رسمیت شناخته شود. البته قدرتهای غربی نیز ناچار شدند که ایران هسته ای را به رسمیت بشناسند و آرزو دارند که صنعت هسته ای ما کاملا برچیده شود اما به دلیل آنکه این صنعت در کشور ما اکنون بومی سازی شده به هیچ عنوان نابود شدنی نیست.

برای اینکه موفقیت برجام را بهتر ترسیم کنیم لازم است مثالی بزنیم. برنامه هسته ای ما اکنون مثل راننده ای است که به تازگی گواهینامه رسمی رانندگی را دریافت کرده و باید طبق قوانین راهنمایی و رانندگی اقدام به رانندگی در جاده ها نماید. چنین راننده ای مسلماً مورد احترام همه است و کسی نمی تواند وی را از رانندگی منع کند اما اگر از قوانین و سرعت مطمئنه تخطی کند جریمه خواهد شد و در صورت تکرار و اصرار بر عدم توجه به قوانین، ممکن است گواهینامه اش نیز باطل شود. قطعا این گونه محدودیت ها برای هیچ راننده ای خوشایند نیست و اکثر رانندگان دوست دارند آزاد باشند و هر جور دلشان می خواهد و با هر سرعتی که عشقشان بکشد برانند. برنامه هسته ای ما هم در گذشته مثل راننده ای فاقد گواهینامه بود که با سرعت سرسام آوری رانندگی می کرد و جامعه جهانی را نگران کرده بود. اکنون هسته ای بودن ایران به رسمیت شناخته شده ولی ما را محدود کرده اند که بیش از 5 درصد غنی سازی نکنیم وگرنه جریمه خواهیم شد. قطعا این موضوع برای ما کمی ناخوشایند است اما از این لحاظ که ما را از نظر داشتن فناوری هسته ای به رسمیت شناخته اند موفقیت بزرگی است. هر چند توانایی رانندگی ما در این جاده هسته ای بیش از این است اما فکر کنیم فعلا گواهینامه پایه 3 به ما داده اند. اگر صبور باشیم قطعا بعد از مدتی گواهینامه پایه یک هم دریافت خواهیم کرد. به هر حال ما نباید به فکر لغو این توافقنامه باشیم. اگر رانندگان می توانند بخاطر محدودیتها و اعمال قانون از سوی پلیس، گواهینامه خود را پاره کنند ما هم می توانیم برجام را پاره کنیم و به وضعیت سابق خود برگردیم.